Η πιο σοβαρή από τις διαβητικές οφθαλμικές παθήσεις αφορά τον αμφιβληστροειδή χιτώνα και ονομάζεται διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια. Η πάθηση προκαλεί σοβαρές βλάβες στα αιμοφόρα αγγεία που τροφοδοτούν με θρεπτικά συστατικά τον αμφιβληστροειδή. Οι βλάβες αυτές που προκαλούνται σε εκείνα έχουν σαν αποτέλεσμα αιμορραγίες, νέκρωση ιστού και δημιουργία νεοαγγείων. Ο νεανικός διαβήτης στην εποχή μας είναι αρκετά διαδεδομένος με αποτέλεσμα η νόσος να επηρεάζει και άτομα νεαρά σε ηλικία. Έχει πολύ μεγάλη σημασία οι διαβητικοί να ελέγχουν τακτικά το σάκχαρό τους.

 

Συμπτώματα:

Η διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια είναι μια πολύ ύπουλη νόσος και χαρακτηρίζεται σαν μια από τις πιο διαδεδομένες αιτίες απώλειας όρασης (και τύφλωσης). Τα βασικά συμπτώματα αναγράφονται παρακάτω:

  • θάμβος και διακυμάνσεις όρασης
  • διπλωπία
  • μυοψίες, φωταψίες
  • σκιές σε κάποιες περιοχές των οπτικών πεδίων

 

Ποια είναι τα στάδια της διαβητικής αμφιβληστροειδοπάθειας;

  • Αμφιβληστροειδοπάθεια υποστρώματος (μη παραγωγική):

αποτελεί το πρώιμο στάδιο της πάθησης. Στο στάδιο αυτό η εικόνα του βυθού παρουσιάζει μικροανευρύσματα, αιμορραγίες, εξιδρώματα και οίδημα στον αμφιβληστροειδή. Όταν η διαρροή συστατικών από το αίμα προς τους ιστούς γίνεται στο πιο κεντρικό σημείο του αμφιβληστροειδούς (στην ωχρά κηλίδα), τότε έχουμε οίδημα ωχράς. Τα παραπάνω είναι αποτέλεσμα της βλάβης του διαβήτη στα μικρά αγγεία (τριχοειδή) του αμφιβληστροειδούς. Θεωρείται προειδοποιητικό στάδιο αφού σε αυτό η όραση συνήθως δεν επηρεάζεται σημαντικά.

  • Υπερπλαστική αμφιβληστροειδοπάθεια (παραγωγική):

εξαιτίας της φτωχής κυκλοφορίας του αίματος στον αμφιβληστροειδή, δημιουργούνται ζώνες χαμηλής οξυγόνωσης (ισχαιμία).

Ο οφθαλμός αντιδρώντας σε μια τέτοια κατάσταση δημιουργεί νέα παθολογικά (μη φυσιολογικά) αγγεία τα οποία είναι πολύ ευαίσθητα (έχουν πιο αδύναμα τοιχώματα) και είναι δυνατόν να σπάσουν και να αιμορραγήσουν. Το τελικό στάδιο της παραγωγικής αμφιβληστροειδοπάθειας περιλαμβάνει αιμορραγίες στο υαλώδες, ουλοποίηση, αποκόλληση, νεοαγγειακό γλαύκωμα και απώλεια της όρασης.

 

Αντιμετώπιση

Λαμβάνοντας υπόψη την έκταση της βλάβης, οι κυριότερες θεραπευτικές μέθοδοι είναι:

  • Φωτοπηξία με laser:

στην συγκεκριμένη διαδικασία, με την βοήθεια φωτεινής ακτίνας laser καυτηριάζονται τα αμφιβληστροειδικά αγγεία που αιμορραγούν.

Οι επαναλαμβανόμενες βολές του laser εμποδίζουν την μη φυσιολογική ανάπτυξη αγγείων. Πρωταρχικός στόχος της μεθόδου είναι η σταθεροποίηση της όρασης.

  • Ενδοϋαλοειδικές εγχύσεις (ενέσεις):

αποτελούν την τελευταία εξέλιξη στην αντιμετώπιση της παθολογικής νεοαγγείωσης και του οιδήματος αμφιβληστροειδούς. Η ενδοϋαλοειδική έγχυση στην πραγματικότητα είναι μια ένεση στο εσωτερικό του οφθαλμού. Ουσιαστικά εγχύεται ένα ειδικό φάρμακο που αναστέλλει τη δράση του παράγοντα VEGF. O παράγοντας VEGF (Vascular Endothelial Growth Factor), ευνοεί την ανάπτυξη των παθολογικών, μη φυσιολογικών αγγείων, δηλαδή των νεοαγγείων.

  • Υαλοειδεκτομή (βιτρεκτομή):

πρόκειται για την χειρουργική αντιμετώπιση και επιλέγεται σε προχωρημένες περιπτώσεις υπερπλαστικής (παραγωγικής) διαβητικής αμφιβληστροειδοπάθειας. Ο οφθαλμίατρος διενεργεί μικροχειρουργική επέμβαση εκτομής του θολού υαλοειδούς υγρού (απομάκρυνση αυτού και αντικατάσταση του με ένα καθαρό διάλυμα).

 

Το μόνο σίγουρο είναι πως ανεξάρτητα με τις προαναφερθέντες θεραπείες, ο διαβητικός ασθενής πρέπει να ελέγχει συστηματικά τα επίπεδα σακχάρου και να τηρεί την φαρμακευτική αγωγή που του έχει χορηγηθεί. Απαραίτητες καθίστανται και οι συχνές επισκέψεις στον οφθαλμίατρό σας.